Статья основателя Армянского музея Москвы: И ЦЕЛЫЙ НАРОД КАК ЗАЛОЖНИК
Что же, подведем итоги:
В ночь с 1 на 2 апреля азербайджанские войска, накопив военную силу на границе с Карабахской республикой, огромной мощью бросаются на нее. Громадная огневая мощь, огромное количество новейшего вооружения. Чувствуется, что 20 лет паузы после объявления карабахско- азербайджанского перемирия, они не сидели сложа руки. И не думали мирным путем найти решение конфликта. Закупали новейшее вооружение и приготовились к войне. Армия обороны Карабаха дала достойный отпор. Да, вооружение тоже самое, но и люди те же.
То есть те же армяне.
И встали армяне по всему миру. По всему миру по самым скромным подсчетам более 12-ти миллионов. А сколько генов армянских в смешанной крови, растворенных в веках и любящих свой народ! Армяне вновь доказали, что неважно, где они живут, они все равно станут все как один и не дадут никому, будь это Турция или Азербайджан, посягать на народ свой и страну.
А как относится к своему народу правительство и Президент?
В протяжении 25 лет сделали все, чтобы армяне выехали из страны. Из-за коррупции и клановой системы экономики процветало воровство и беззаконие.
Талантливый народ вместо того, чтобы работать на процветание своей страны использовал свои силы и творческий потенциал в других странах, везде созидая во всех сферах человеческой жизни.
А ведь самое главное, наше богатство – это наши люди – армянский народ. Дороже золота и нефти. И уйди это правительство завтра, с какой радостью люди вернутся работать на своей земле. А остаться этому правительству совесть не должна позволять, ведь погибли молодые ребята, солдаты 18-ти – 20-ти лет, выполнив свой долг до конца.
А государство выполнило?
Где национальные авиалинии? Почему энергетические сети, генераторы/газ, водопровод, электрические сети не находятся под контролем и собственности государства.
Кто владеет и под чьим контролем телекоммуникационные сети Армении? Кто и как осуществляет производство или поставку стратегических товаров и продовольствия?
В чьих руках производство товаров, которые хоть какие-нибудь дали прямые доходы государству?
Есть на эти вопросы ответы.
И они все плохие. Настолько плохие, что однозначно можно сказать, что национальная безопасность на нижайшем уровне. И каждый раз это будет стоить нам крови. Крови, которая однозначно будет на их совести!!!!
Рубен Григорян, основатель Армянского музея Москвы и культуры наций
And the whole nation as a hostage
Well, let us sum up.
Having accumulated military forces on the border with Nagorno-Karabakh Republic, Azerbaijan troops attack it with all their might during the night of 2 April. Enormous fierypower, a vast range of new arms. It is obvious that they haven’t been sitting with their hands idle all those 20 years since the Azerbaijan-Karabakh truce was declared. And they definitely haven’t been considering the peaceful regulation scenario. They have been buying up new arms and preparing for war. The defense army of Karabakh fought back suitably. Yes, the arms were the same, but so were the people.
The same Armenians.
And rose the Armenians of all the world! 12 million people at least worldwide. And how many Armenian genes are there diffused through centuries in people from all the mixed families, who love their nation too! The Armenians proved again that wherever they are, all as one, they would never let neither Turkey or Azerbaijan nor anybody else attempt on their people and their land.
And how do the President and the government feel about their people?
For 25 years they have been doing everything to make Armenian people leave their country. Lawlessness and stealing have been flourishing because of corruption and clanship in economy.
So the talented nation used its power and creativity to the benefit of other countries’ prosperity in all possible spheres instead of working for its own country’s wealth.
While the most precious treasure is our nation, our people. It’s more valuable than gold or oil. And what would be the joy of people coming back and working on their land if this government resigns! For it should resign, as the conscience says, because many soldiers, 18- and 20-year old boys, died doing the duty to their country with dignity till the end.
And did the government do its duty?
Where are the national airlines? Why are not electro systems, energy networks, water supply systems publicly owned when they have strategic value?
Who controls Armenian telecommunications network? Who produces and supplies strategically valuable goods? And how?
And who is in charge of the production which would bring any direct profit to the state?
There are some answers to those questions.
And all of them are negative. Negative enough to declare the national security on its lowest level. And it will cost us blood again and again. The blood that will, no doubt, lie on their conscience!!!
Rouben Grigoryan
ԵՎ ՈՂՋ ԱԶԳՆ Է ԿԱՐԾԵՍ ՊԱՏԱՆԴ
Եվ այսպես, ամփոփենք արդյունքները
Ապրիլի 1-ի լույս 2-ի գիշերը ադրբեջանական բանակը, Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության սահմանին կուտակելով ռազմական ուժեր, ուժգին հարձակում սկսեց վերջինիս դեմ:
Ահռելի հզոր կրակ, հսկայական քանակությամբ նորագույն սպառազինություններ: Միանգամայն պարզ է, որ ղարաբաղա-ադրբեջանական հրադադարի հայտարարմանը հաջորդած 20 տարիներին նրանք ձեռքերը ծալած չեն նստել: Եվ նրանք չեն էլ մտածել հակամարտության` խաղաղ ճանապարհով լուծում տալու մասին: Գնել են նորագույն սպառազինություններ և պատրաստվել պատերազմի: Ղարաբաղի Պաշտպանության բանակը տվեց արժանի հակահարված: Այո՛, զենքը նույնն է, մարդիկ` նույնպես, այսինքն` նույն հայերն են:
Եվ ողջ աշխարհի հայերը ոտքի կանգնեցին: Աշխարհով մեկ սփռված, ամենահամեստ հաշվարկներով ավելի քան 12 միլիոն մարդ: Սեփական ազգը սիրելու համար որքա~ն հայկական գեն կա դարերի խորքից եկած և այդ ընթացքում խառնված արյան մեջ: Հայերը կրկին ապացուցեցին, որ անկախ նրանից, թե որտեղ են ապրում` թույլ չեն տա որևէ մեկին, լինի դա Թուրքիան կամ Ադրբեջանը, ոտնձգության ենթարկել սեփական ազգին և երկիրը:
Իսկ ինչպե՞ս են վերաբերվում իրենց ժողովրդին Կառավարությունը և Նախագահը:
25 տարիների ընթացքում նրանք արել են ամենը, որպեսզի հայությունը լքի հայրենիքը: Կոռուպցիայի և կլանային համակարգով տնտեսության հետևանքով ծաղկում, ապրում էին կողոպուտն ու անօրինությունը:
Իսկ տաղանդավոր ժողովուրդը սեփական երկրի բարգավաճման ուղղությամբ աշխատելու փոխարեն օգտագործում էր իր ստեղծարար ներուժը և միտքը օտար երկրներում` արարելով հասարակական կյանքի բոլոր ոլորտներում:
Չէ՞ որ մեր ամենամեծ հարստությունը մեր մարդիկ են` հայոց ազգը: Ավելի թանկ, քան ոսկին և նավթը:
Եվ եթե այդ կառավարությունը վաղն իսկ հեռանա` քանի~ մարդ ուրախությամբ կվերադառնա` սեփական հողի վրա աշխատելու: Իսկ մնալ այդ կառավարությանը պետք է արգելի խխճի զգացումը, քանի որ զոհվել են 18-20 տարեկան երիտասարդներ` մինչև վերջին վայրկյանը իրենց պարտքը կատարելիս:
Իսկ պետությունը կատարե՞լ է այդ պարտքը:
Որտե՞ղ են ազգային ավիաուղիները: Ինչու՞ էներգետիկ ցանցերը, գեներատորները /գազ, ջրատար խողովակներ, էլեկտրական ցանցեր/ չեն գտնվում պետության վերահսկողության ներոքո և չեն հանդիսանում նրա սեփականությունը:
Ո՞վ է տիրապետում և ու՞մ հսկողության տակ են Հայաստանի հեռահաղորդակցման ցանցերը: Ո՞վ և ինչպե՞ս է իրականացնում ռազմավարական տեսանկյունից կարևոր ապրանքների և պարենի արտադրությունը և մատակարարումը:
Ու՞մ ձեռքերում է այնպիսի ապրանքների արտադրությունը, որոնք ուղղակիորեն եկամուտներ կբերեին պետությանը:
Այս հարցերը ունեն պատասխաններ:
Եվ դրանք բոլորը ցավալի են: Այնքան ցավալի, որ միանշանակ կարելի է ասել, որ ազգային անվտանգությունը խիստ ցածր մակարդակի վրա է գտնվում: Եվ յուրաքանչյուր անգամ դրա դիմաց մենք արյամբ ենք վճարելու: Արյամբ, որը միանշանակ նրանց խխճի վրա է:
Ռուբեն Գրիգորյան